180بازدید
این عکس را پزشکان عکس «پری‌اپیکال» می‌نامند. به طور معمول این عکس از یک دندان و یا حداکثر ۲ یا ۳ دندان گرفته می‌شود. از روی این عکس می‌توان پوسیدگی‌های سطح جونده دندان‌ها را تشخیص داد. علاوه بر این با استفاده از این عکس می توان به مدارای ریشه دندان پرداخت. در مدت درمان ریشه ۴ عکس رادیوگرافی تک دندان گرفته می شود.عکس اولیه وضعیت ریشه دندان را نشان می‌دهد. عکس دوم طول فایل و یا سوزن را در کانال دندان نشان می‌دهد. دندانپزشک می‌تواند به طول ریشه دندان از روی این عکس پی ببرد. عکس سوم که نشان‌دهنده این است که مواد پر کننده ریشه تمام طول ریشه را پر کرده‌اند. در آخرین عکس کیفیت درمان ریشه دندان را تأیید می‌کند. دستگاهی که رادیوگرافی با آن تهیه شده و در هر مطب موجود است. انواع پیشرفته آن دوز اشعه‌ای که به شما می‌رسد اندک است.
معمولاً در انواع قدیمی‌تر رادیوگرافی تک دندان پزشک و پرستار هنگام تاباندن اشعه پشت یک دیوار پنهان می‌شوند. چون در طول روز لازم است از چند بیمار عکس بگیرند.در حالی که شما فقط در طی درمان چند عکس می‌گیرید و دوز بسیاری از اشعه را دریافت نمی‌کنید. جهت بررسی کامل دهان حداقل ۱۴ عدد از این نوع عکس لازم است.
آیا شما تجربه استفاده از این نوع رادیوگرافی را داشته اید؟ فکر می کنید کاربرد اصلی آن چیست؟ در این مقاله همراه ما باشید تا با رادیوگرافی تک دندان بیشتر آشنا شوید.
روش های رادیوگرافی تک دندان
رادیوگرافی تک دندان در دو روش انجام می گیرد که شامل موارد زیر می باشند.
– روش قدیمی
در روش قدیمی انجام رادیوگرافی پری اپیکال پس از قرار دادن دوربین درون دهان و گرفتن فیلم از دندان مورد نظر یک فیلم برای دندانپزشک ارسال می شود که دندانپزشک پس از دیدن آن فیلم می تواند در مورد درمان دندان تصمیم بگیرد .
– روش جدید
امروزه دستگاه های جدیدی به لطف پیشرفت علم و تکنولوژی وجود دارند که علاوه بر این که می توانند فیلم برداری از دندان مورد نظر در داخل دهان بیمار را انجام دهند از آن دندان عکس های ویژه و با کیفیتی گرفته که آن ها را می توان توسط مانیتور به خوبی مشاهده نمود.
فرمت این گونه عکس ها طوری است که می توان آنها را بر روی سی دی یا کاغذ نیز ذخیره نمود.
موارد استفاده از رادیوگرافی پری اپیکال
هنگامی که صدمات احتمالی داخل دهان با چشم غیر مسلح قابل رویت نمی باشد رادیوگرافی پری اپیکال انجام می‌شود که باعث مشاهده و تجزیه و تحلیل کل دندان از جمله تاج ، ریشه ، راس ، بافت استخوان اطراف و فضای پریودنتال می شود. رادیوگرافی در موارد زیر مورد استفاده قرار می گیرد .
– بررسی و مشاهده تاثیرات پریودنتال
– بررسی فرایند اندودنتیک قبل ، حین و بعد از انجام آن
– تشخیص ضایعات پری اپیکال اطراف دندان مانند کیست های پری اپیکال
– بررسی و تشخیص پوسیدگی های دندان به منظور طبقه بندی آنها با توجه به تاثیری که بر مینای دندان ، عاج یا عصب دندان گذاشته اند .
– ظاهر حفره ها ، گرانولوم ها ، کیست ها و سایر آسیب ها
– ارزیابی پس از آسیب
– ایمپلنت کردن دندان
چگونگی انجام رادیوگرافی تک دندان
این روش با استفاده از صفحات رادیوگرافی کوچک انجام می‌شود. صفحات درون دهان قرارگرفته و از طریق دستگاه اشعه ایکس خارجی تحت تأثیر قرار می‌گیرند. دستگاه رادیوگرافی تک دندان، دارای سوراخ‌های مجهز به سنسور می‌باشند که این سنسورها امکان ایجاد یک تصویر دیجیتالی از دندان موردنظر و نمایش آن بر روی صفحه به‌صورت مستقیم را ایجاد می‌کنند. گاهی اوقات برای تعیین موقعیت دقیق از دستگاه‌های موقعیت‌یاب که به‌طور دقیق همه بافت‌ها را به‌خوبی تشخیص می‌دهند، در این روش استفاده می‌شود.
در هنگام انجام این نوع تصویربرداری بیمار باید عضلات دهان خود را آرام نگه‌داشته و حرکت نداشته باشد تا تصاویر تار نشوند.
مزایای رادیوگرافی تک دندان نسبت به رادیوگرافی معمولی
مانند هر فیلم برداری رادیولوژی دیجیتال ، رادیوگرافی پری اپیکال با فیلم ، دارای مزایای بسیار زیادی نسبت به نسخه های معمولی است که شامل موارد زیر می باشد :
– استفاده از نقره برای تهیه تصاویر که باعث آلودگی کمتر محیط می‌شود .
– به اشتراک گذاری سریع تصاویر گرفته شده بین رادیولوژیست و دندانپزشک
– ذخیره تصاویر در ابر بدون نیاز به چاپ
– قرار گرفتن بیمار در معرض اشعه کمتر
– کاهش احتمال تکرار رادیوگرافی به دلیل خطاهای تصویری
– دقت بیشتر در تصاویر
– سرعت بیشتر در بررسی و ارائه نتایج
سخن پایانی
در این نوشتار درباره رادیوگرافی تک دندان خواندیم. مزایا آن را برشمردیم و دانستیم که در موارد بسیاری استفاده دارد. این روش از عکسبرداری برای دندانپزشکان و تشخیص آن ها بسیار مفید است. شما هم نظرات و تجربیات خود را در کامنت بنویسید.
اگر این مطلب برای شما مفید بود آن را با دوستان خود نیز به اشتراک بگذارید:
ثبت دیدگاه
